Hoe het komt, weten we niet, maar we zijn kennelijk zeer in trek bij blonde kleuters. Ze staan met appelrode wangen voor de vitrine, ze rennen rond, ze eten met smaak van de nasi en de kip. Ze fleuren op zodra ze binnenkomen. Zonder gene rennen ze daarna door naar de woonkamer en de keuken.
Als het stereotiepe Indonesische kind zwartharig is met kraalogen, dan lijkt de Nederlandse kleuter een blondje met blauwe ogen. Ze hebben met elkaar gemeen dat ze gek zijn op eten, met hun neus tegen de vitrine staan gedrukt en - hoe klein ook - al vaste klanten zijn. Ze zaten nog in de buik van de moeder toen ze voor het eerst kwamen, we zagen ze de eerste stappen doen, wankelend nog en we zagen ze heel zelfbewust de krukjes aanschuiven.
Er is natuurlijk een toverwoord dat voor allen geldt: ze rennen onmiddellijk af op de trommel met kroepoek die we paraat hebben. Want de jeugd heeft de toekomst en die moet je verwennen.